سلام دوستان

امروز داشتم کتاب سخنان چهارده معصوم نوشته آیت الله مشکینی ترجمه آیت الله احمد جنتی رو مطالعه می کردم به یه داستان جالب رسیدم.که باخودم گفتم برای شما هم تعریف کنم.خیلی جالبه بخونید:

خداوند به یکی از پیغمبران وحی کرد:

فردا صبح اولین چیزی که دیدی بخور،دومی را بپوشان، سومی را بپذیر، چهارمی را نا امید نکن، واز پنجمی بپرهیز.

پیامبر خدا صبحگاه از جا حرکت کرد،در اولین وهله به کوه بزرگ سیاهی بر خورد کرد،متحیر ایستاد که چه کنم؟!

سپس با خود گفت:خدا دستور محال نمی دهد.

پس به قصد خوردن کوه جلو رفت،هرچه جلو تر رفت کوه کوچکتر شد تا به اندازه لقمه ای در آمد.چون خورد دید گوارا ترین خوراک است.

از آنجا گذشت،طشت طلایی دید.طبق دستور گودالی کند و آن را پنهان کرد.

اندکی رفت و پشت سرش را نگاه کرد دید طشت از گودال بیرون زده.با خود گفت:من وظیفه ام را انجام دادم.

سپس به مرغی بر خورد که یک باز شکاری آن را تعقیب می کرد.مرغ آمد دور او چرخید.

پیغمبر گفت:من مـأمورم او را بپذیرم.آستین گشود ومرغ وارد آستین شد.

باز گفت:شکاری راکه چند روز در تعقیبش بودم ربودی؟

پیامبر گفت:خدا به من دستور داده این را هم نا امید نکنم.قطعه ای از ران شکار گرفت و به نزد باز افکند.

از آنجا گذشت.گوشت مرداری یافت که بو گرفته بود وکرم در آن افتاده بود.طبق وظیفه از آن گریخت.

پس از انجام این مراحل برگشت.شب در خواب به او گفتند: تو مأموریت خویش را انجام دادی اما فهمیدی مقصود چه بود؟

گفت:نه

گفتند:آن کوه،غضب بود.انسان در وقت خشم خود را در مقابل کوهی می بیند،اگر موقعیت خویش بشناسد وپا بر جا ماند کم کم غضب آرام شود و سر انجام به صورت لقمه ی گوارایی در آید که آن را فرو دهد.

اما آن طشت،کنایه از کار خیر و عمل صالح بود که اگر مخفی کنی خدا به هر طریق باشد آن را در برابر کسانی جلوه کند که صاحبش را جلوه دهند،علاوه بر ثوابی که در آخرت دارد.

اما آن مرغ،کنایه از نصیحتگوست که باید راهنمایی اش را بپذیری.

وباز شکاری حاجتمند است که نباید نا امیدش کنی.

وگوشت گندیده غیبت است،که از آن بگریز.

برای من که خیلی جالب بود